اعمال جراحی ارولوژی در دوران کووید 19

Covid19 به عنوان یک عامل بیماریزایی که می تواند یک بار در قرن ما را نگران کند معرفی شده است. این امر منجر به عواقب منفی سیستم های مراقبت های بهداشتی به ویژه در کشورهایی با گسترش سریع این بیماری از جمله ایران شده است.

براساس داده های بانک جهانی ، ایران در سال 2014 دارای 1.5 تخت بیمارستانی به ازای هر 1000 نفر جمعیت بود. این بسیار پایین تر از ایتالیا (3.4 نسبت به سال 2012) و چین 4.2 (از 4.2 سال 2012) است که هر دو در حال تجربه آلودگی عمده ای از COVID-19 هستند. این کمبود منابع دربیمارستان ها باعث بار اضافی در ارائه دهندگان خدمات بهداشتی درمانی در ایران می شود و انتظار می رود که حتی در مدت زمان بیشتری منجر به آلودگی و مرگ و میر شود. کارکنان بهداشت و درمان به خصوص انان که با بیماران سرپایی برخورد دارند در معرض فرسودگی شغلی بیشترئ به علت استرس بیش از حد هستند.

دولت علاوه بر تعطیلی كامل مدارس و دانشگاه ها ، چندین رویداد سیاسی ، اجتماعی و مذهبی را برای مقابله با شیوع سریع بیماری لغو كرد. با وجود تمام اقدامات ، تشدید سریع COVID-19 تا حدی به دلیل تاخیر در پیشگیری از بیماری و کنترل اتفاق افتاد. بنابراین ، بیمارستان ها تقریباً به این بیماران اختصاص داده شده اند و فعالیت های خود را اصلاح کرده اند تا از تعداد کافی تخت برای بیماران COVID-19 اطمینان حاصل شود. بسیاری از بخش های جراحی از جمله بخش های ارولوژی برای جراحی بیماران COVID-19 جراحی ها را به حالت تعلیق درآوردند. این پتانسیل را دارد که بسیاری از جراحی های حساس به زمان را به تعویق بیندازید. جراحی های محدود به اورژانس های اورولوژیک محدود هستند و تقریباً کلیه مراکز با حجم بالا جراحی های حساس به زمان از جمله TEMB یا سیستکتومی رادیکال را برای سرطان مثانه در معرض خطر ، RPLND و نفروئرترکتومی و همچنین رادیکال پروستاتکتومی وپرتودرمانی را به حالت تعلیق درآورده اند.

علاوه بر این ، ترس و نگرانی از COVID-19 می تواند باعث شود بیماران از حضور در کلینیک های سرپایی خودداری کنند و این ممکن است منجر به پیگیری های نامناسب بعد از درمان و پیامدهای ضعیف در برخی از بیماران مبتلا به بدخیمی ادراری شود. این امر بسیار حائز اهمیت است كه دولت برای كاهش شیوع بیماری گام بردارد زیرا نتایج بیشتری در تشدید كمبود پرسنل در دسترس و بسترهای بیمارستانی مشاهده می شود. تاخیر در کنترل بیماری نه تنها منابع موجود را محدود کرده و باعث افزایش مرگ و میر COVID-19 می شود بلکه باعث تاخیر بیشتر در معالجه بیماران مبتلا به اختلالات بدخیم از جمله بدخیمی های ادراری نیز می شود.
 

کارمندان بهداشت و درمان از جمله پزشکان فارغ از تخصص ، داوطلبانه در کنترل بیماری و درمان شرکت کرده اند و این تعهد و همبستگی فوق العاده است. به هر حال ، باید در نظر داشت كه اقدامات برای كنترل این بیماری ، فشار مالی قابل توجهی را بر مراقبت های بهداشتی وارد می كند و بسیاری از كشورهای كم درآمد و متوسط نیاز به حمایت اقتصادی دارند. تحریم ها وضعیت ایران را پیچیده تر کرده و تلاش مشترک جامعه جهانی برای بالا بردن بار اضافی از سوی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ایران لازم است.