درسهایی برای پیشگیری از بروز مشابهت ادبی در مقالات
آیا مجاز به استفاده از جملات مقالات قبلی خود هستیم؟
همزمان با رشد و افزایش ضریب نفوذ اینترنت، آنچه باید بیشتر از پیش مراقب آن بود عبارت است از: حفظ اصالت اثر. تصور گذشتگان از “دزد”، فردی بود با نقاب و چهره ای خشن و ترسناک. غافل از اینکه تصویر “دزد” امروزی شاید چندان هم تعجب ما را به خود جلب نکند. به‌ویژه اگر این دزدی از نوع “سرقت ادبی” باشد. استفاده از یک نرم‌افزار کنترل سرقت ادبی یا کنترل مشابهت متنی بهترین عامل پیشگیری از بروز سرقت علمی در مقالات دانشگاهی است. منظور از مشابهت متنی کپی‌کردن عین یک مطلب از یک منبع به طوری جملات یا پاراگراف‌هایی بیش از حد بزرگ و بدون تغییر در مقاله استفاده شده باشد.
از نظر اصول پلاجیاریسم، نقل قول حتی یک جمله از مقالات خود محقق نیز در مقاله جدید مجاز نمیباشد.
باید دقت کنیم که اصل اول در سرقت ادبی، عدم انتشار تکراری حتی یک جمله است. در مجلات علمی پژوهشی و مقالات تحقیقی، حتی یک جمله هم نباید تکرار شود. این مقالات و مجلات علمی، تنها برای انتشار یافته های غیرتکراری و جدید میباشد.
محقق باید در هنگام نگارش یک مقاله به موارد زیر توجه کند:
- بیشترین محل ارتکاب سرقت ادبی در بخش مواد و روشها میباشد. در این بخش عادت کرده ایم که بخشهایی از سایر مقالات را کپی پیست نماییم. دقت کنیم که این مورد مجاز نیست.
- ما مجاز به کپی برداری از مقالات منتشر شده قبلی خودمان هم نیستیم. به دو دلیل:
- کپی رایت مقاله ای که منتشر کرده ایم، از آن فرد یا ناشر دیگری است.
- علم را دوبار منتشر نمیکنند.
دیدگاه‌های ثبت شده