مخاطرات جامعه، آسیب¬پذیری جهانی و مقامت¬پذیری شکننده

کرونا ویروس¬ها خانواده بزرگی از ویروس¬ها هستند، که از بیماری سرماخوردگی گرفته تا بیماری¬های شدیدتر همانند سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS-CoV)، و سندرم حاد تنفسی (SARS-CoV) را شامل می¬شود. همهچیری بیماری کرونا ویروس-2019 (COVID-19) از 8 ام دسامبر سال 2019 به سرعت در چین گسترش یافته است. شیوع ناگهانی کرونا از چین به بیش از 30 کشور، شوکی برای جامعه جهانی و به ویژه سیاست¬گذاران بهداشت در سراسر جهان بوده است. برای مثال در ایران در 25 ام فوریه 2020، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی (MOHME)، 95 مورد تایید شده و 15 مورد مرگ بر اثر کرونا ویروس 2019 را گزارش کرده است. بسیاری از مسائل اجتماعی و اقتصادی با شیوع این بیماری گره خورده است. شوک ایجاد شده از کرونا ویروس بسیار گسترده¬تر و قوی¬تر از موارد مشابه همین دسته از ویروس¬ها که شامل سندرم حاد تنفسی (SARS)، آنفلوانزای پرندگان و آنفلوانزای خوکی در سال¬های گذشته بود. شیوع خاص و سریع ویروس کرونا نشان می¬دهد، که چگونه یک مساله بیولوژیکی و اپیدمیولوژیکی می¬تواند به یک موضوع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تبدیل شود. 

متداول¬ترین و مهم¬ترین استراتژی برای شرایط مواجهه با ویروس، رویکرد بهداشت عمومی است. بهبود ظرفیت درمانگاه¬ها، بیمارستان¬ها، قرنطینه جدی بیماران مبتلا شده و کمپین¬های مربوط به شست¬وشوی دست¬ها و آداب سرفه کردن. معمولا استفاده می¬شود. با این¬حال مطالبات بسیار بیشتر می¬باشد. علی¬رغم نداشتن شواهد برای استفاده از ماسک برای جامعه عمومی، تقاضای زیادی برای خرید ماسک در سرتاسر جهان رخ داده است. بسیاری از فعالیت¬های روزانه، حتی در شهر¬هایی که موارد تایید شده بیماری را نداشتند نیز تحت تاثیر قرار گرفته¬اند و قرنطیته شهرهای بزرگ و مواردی از حصر در خانه حتی برای افراد مواجهه نیافته ، به وقوع پیوسته است. در یک رویداد نادر برخی کشورها مرزهای خود را بسته و پروازهای خود را محدود کردند.

یکی از مهم ترین عواقب شیوع ویروس کرونا، ایجاد اضطراب اجتماعی در سرتاسر جهان است. این امر نگرانی¬ها جدی برای شهروندان در همه کشورها حتی در جوامع بدون شیوع، ایجاد کرده¬اند. احساس ناامیدی به ویژه در میان نسل جوان نشان می¬دهد که جگونه جوامع ما در مواجهه با خطرات آسیب¬پذیر هستند. 
مخاطرات اجتماعی یخشی از زندگی روزمره هستند. جامعه¬شناس آلمانی اولریچ بک آن¬ را به عنوان روشی منظم برای مقابله با خطرات و نا امنی¬های ناشی از مدرنی¬سازی تعریف می¬کند. او این مسئله را به یک تغییر گسترده که  آن¬را "مدرن¬سازی رفلکسی" می نامید ، نسبت می دهد، جایی که عوارض ناخواسته و غیرقابل پیش¬بینی معکوس زندگی مدرن بر مدرنیته بوده و اساس تعریف آن را زیر سوال می برد. شیوع کروناویروس نشان می¬دهد که مخاطرات اجتماعی منجر به آسیب اجتماعی می¬شود. اگرچه زنان باردار، خانواده های دارای فرزند، افراد مسن¬تر، افراد دارای معلولیت و افراد کم درآمد از آسیب های نامتناسبی در اپیدمی و بلایای طبیعی رنج می برند. در مورد اپیدمی کرونا همه گروه¬ها جوامع احساس خطر می¬کنند، لذا در مخاطرات اجتماعی نیاز است تا سرمایه گذاری¬های بزرگی در جهت مطالعه بر روی دانش و ارتباطات مربوز به مخاطرات، عمدتا با هدف مدیریت تضاد عقاید در رابطه با بزرگنمایی خطرات و اضطراب و بدگمانی جامعه در مورد بهداشت عمومی و امنیت شخصی، صورت گیرد.

شیوع ویروس کرونا و پیامدهای اجتماعب و مرتبط با سلامت آن باید به عنوان یکی از مهم¬ترین وقایع اجتماعی بشر در قرن 21 در نظر گرفته شود. آن¬چه این شیوع را متمایز کرده است، احساس جهانی ضعف در زندگی بیولوژیک انسان و نیاز به "جامعه استریل" و به دور از هرگونه مخاطره ، می¬باشد. رویای "جامعه استریل" اساسا در تقاضای بشر برای زندگی جاودان پایه گذاری شده است.

ترس از قرار گرفتن در معرض بیماری، منجر به رفتارهای غیرمنطقی در جامعه شده است. علاوه بر این این امر منجر به سیاست¬های غیرمعقول توسط سیاست گذاران برخی کشورها شده است. به طوری که می¬توان دید که مقاومت در بسیاری از کسورها به پایین¬ترین حد خود رسیده و مردم برای قرار از ویروس دست به هر کاری می¬زنند. این تقاضا تاثیرات خاص خود را بر روی سیاست¬گذاران گذاشته است، و آن¬ها را مجبور به انجام فعالیت¬هایی می¬کند، که می¬دانند کمکی نکرده و موثر نخواهد بود. 

سازمان بهداشت جهانی (WHO)، جدیدترین نوع ویروس جهش¬بافته را معرفی کرده. کرونا ویروس جدید (nCOV) یک سویه جدید است که قبلا شناخته نشده بود. سوال مهم این است که پاسخ بدن انسان در مقابله با این ویروس جدید چیست. ظاهرا زنجیره¬های ویروس، به طور روزانه در حال نوسازی هستند، در حالی که ما می¬خواهیم با اقداماتی مانع از آلوده شدن به این ویروس¬ها شویم. سوالات مهمی در این زمینه وجود دارد، که آیا ما می¬توانیم جامعه را با اعمال قدرت استریل کنیم؟ و این عمل چقدر به طول می¬انجامد؟ چگونه می¬توان از بروز جهش¬های جدید این ویروس¬های نوشناخت جلوگیری کرد؟

به عنوان مشکل مقوامت ضدمیکروبی (AMR)، اکثر بحران¬های سلامت به طور مستقیم با رفتار انسان در محیط مرتبط است. رفتار مخرب ما بر روی کره زمین، از قرون گذشته تا به حال آسیب¬های زیادی را به محیط زیست تحمیل کرده است. ما باید یک گفتمان بیولوژیک و اجتماعی با محیط از جمله ویروس¬ها را آغاز کنیم. حتی در این همه¬گیری بیماری کرونا پیشنهاداتی وجود دارد که نشان می¬دهد، رفتارهای غذایی و سکونتی، نقش مهمی در ترویج جهش¬ها در ویروس¬ها دارند. ما به رویکرد¬های بین رشته¬ای جدید، با همکاری جامعه شناسان، فلاسفه، انسان¬شناسان، ویروس¬شناسان، اپیدمیولوژیست¬ها و محققان بهداشت عمومی داریم. تا هم در رفتار ما در محیط و اقدامات ما در مواجهه با بحران تغییر ایجاد شود. 
در نتیجه، این شیوع به ما باداوری می¬کند، که چگونه جوامع فعلی از نظر بیولوژیکی و ذهنی آسیب پذیر هستند. ما باید انعطاف¬پذیری را نه در بعد زیست¬شناختی، بلکه در سطح روانی، اجتماعی و معنوی بهبود بخشیم.