ایران، بعد از چین و آمریکا بیشترین نسبت خود ارجاعی را در فاصله سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۹ دارد

یکی از معضلات اصلی کمیت گرایی در نشر و انتشار مجلات و مقالات توجه به عدد و رقم بجای کیفیت است.

آفت علم توجه به مدرک و دوری از سودمند بودن آن است.

متاسفانه برخی محققین به دلیل معیارهای غلط ارزشیابی برای کسب مال و شهرت اقدام به دستکاری در متغیرهای علم سنجی خود میکنند. از جمله مهمترین آفتهای علم، خودارجاعی بیش از استاندارد است. 

نمایه سازها به ویژه در سالهای اخیر اقدام به پایش جدی این خودارجاعی نموده اند. بطور میانگین خود ارجاعی یا Self Citation بیشتر از  ۳۵% خود ارجاعی در مجلات موجب تحت نظر قرار گرفتن برای مطالعه بیشتر می گردد. قبلا در این پست به "میزان خود ارجاعی در مجلات نمایه شده در ISI که موجب تعلیق مجلات از این نمایه ساز گردیده است" پرداختیم.

متاسفانه طبق آخرین آمار منتشره، ایران، بعد از چین و آمریکا بیشترین نسبت خود ارجاعی را در فاصله سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۹ دارد.

جا دارد مسوولین علمی کشور، سیاست های خود را بجای تمرکز روی "کمیت" منعطف به "کیفیت" نمایند. البته به شرطیکه همه مسوولین در عمل خود را ملزم و متعهد به پیشرفت علمی کشور بدانند.

منبع:

https://t.me/scientometric/1939