آیا زمان تجدیدنظر ما در قوانین ارزشیابی اعضا هیات علمی در کشور ما فرا نرسیده است؟
پایان دیکتاتوری مقالات در اسپانیا | هدف این تغییر در سیاستهای علمی، استفاده بهتر از نتایج تحقیقات در دانشگاه های دولتی است
در یکی از جدیدترین اقدامات بنیادین، سیاستگزاران علمی تصمیم گرفتند تا نحوه ارزشیابی علمی دانشجویان و اساتید این کشور را بالکل تغییر دهند تا وابستگی به تعداد مقالات علمی منتشره کاهش یابد و یا از بین برود. آنها تصمیم گرفتند تا به کیفیت علم اهمیت دهند و نه کمیت علم. متاسفانه در کشور ما هر روز این روند در جهت عکس پیش میرود و دو وزارت علوم و بهداشت هنوز به دنبال تعداد مقاله منتشره و نشر در مجلات نمایه شده هستند. سیاست نخ نمایی که از حداقل 60 سال پیش به ارث رسیده و نتیجه اش شده است پوکی علم و فساد در علم. این مقاله در مورد اصلاح نحوه ارزیابی محققان توسط دولت اسپانیا است.
اسپانیا در حال برنامه‌ریزی برای اصلاح سیستم ارزیابی دانشمندان خود است، با تمرکز بر عواملی فراتر از انتشار مقالات. این رویکرد جدید، که توسط ANECA تنظیم شده، عملکرد پژوهشی را در زمینه‌های متنوع بررسی خواهد کرد و بر انتشار به صورت دسترسی آزاد تأکید دارد. این اصلاحات، که به دنبال تعادل بین کیفیت و کمیت در پژوهش هستند، به نگرانی‌ها در مورد تأثیر سیستم فعلی بر یکپارچگی علمی و تلاش برای افزایش نرخ انتشارات پاسخ می‌دهند. این تغییرات، که انتظار میرود از سال 2024 شروع شوند، همچنین به دنبال کاهش تقلب‌های علمی و تنظیم نحوه ارزش‌گذاری بر کارهای آکادمیک هستند.
این مقاله تاکید سیستم فعلی بر انتشار مقالات و اثرات منفی آن را مورد بحث قرار می دهد. سیستم جدید طیف وسیع تری از خروجی های تحقیقاتی را در نظر خواهد گرفت. هدف آن بهبود کیفیت تحقیق و کاهش تقلب است. برخی از دانشمندان معتقدند که اصلاحات به اندازه کافی رادیکال نیستند. شما را به خواندن اصل مقاله با جزییات آن تشویق میکنیم.
در نقطه مقابل سیاستهایی که در کشورهای توسعه یافته مانند اسپانیا در حال اجراست، توجه شما را به سیاستهای فسادانگیزی مانند شمارش مقالات علمی و اهمیت به H indexو یا برجسته نمودن سایت هایی مانند سایت علم سنجی در کشورمان جلب میکنیم که متاسفانه با اهداف ضدتوسعه و ضدعلمی در سالهای اخیر ایجاد و هر روز در حال گسترش هستند. همچنین سیاستهای ضدعلم دیگری مانند اجبار دانشجویان به دفاع با دو مقاله نمایه شده و یا ارتقا علمی اساتید تنها به استناد شاخص های موهومی مانند H Index. آیا وقت آن نرسیده است که سیاستگزاران در کشور ما نیز تغییرات اساسی برای مقابله با "دیکتاتوری مقاله" و "مقاله سالاری" بدهند؟ چند درصد از مقالات منتشره جامعه علمی کشور ما در زندگی روزمره و رفاه مردم ما نقش دارد؟ چرا باید در شرایط تحریمی، نویسندگان ما مجبور به ارایه مقالات خود در مجلات خارجی باشند؟ اهمیت زبان فارسی در گسترش علم ما چیست؟
دیدگاه‌های ثبت شده