بیان دو تجربه به مسوولین پژوهش دانشگاهی
مجلات مجاز به انتشار بیش از ۱۰ درصد تولیدات علمی سازمان خود در مجله خود نمی باشند
انتشار یک مقاله برای نویسندگان (بسته به Order و توالی نام نویسنده) امتیاز علمی و در پی آن، امتیازات معنوی و مادی در بردارد. همچنین سازمان نویسنده نیز از آن منتفع می شود. لذا برخی سردبیران مجلات تمایل دارند تا از این امتیازات به نفع خود، تیم خود یا سازمان خود بهره برداری نمایند.
در سالهای اخیر، به ویژه مسوولین و متولیان امر پژوهش در دانشگاهها توجه ویژه ای نسبت به برخورد با موارد خلاف اخلاق در نشر دارند. معاونین محترم تحقیقات و فناوری در دانشگاههای با هوشیاری و تدابیر به موقع در بسیاری موارد از بروز تخلفات پیشگیری نموده اند.
ذکر دو تجربه ارزشمند ذیل میتواند راهکار مناسبی برای مسوولین ذیربط باشد:
- متاسفانه در سال ۱۳۹۳ در یکی از دانشگاههای علوم پزشکی کشور، ابلاغیه ای از سوی یکی از مسوولین تحقیقات و فناوری وقت به کلیه مجلات تحت پوشش خود ارسال شده بود که در آن همه سردبیران را ترغیب به انتشار حداکثری مقالات همان دانشگاه نموده بود. در نهایت پس از ۲ سال ، این موضوع باعث تعلیق تعدادی از مجلات آن دانشگاه در نمایه ساز گردید. تجربه فوق به خوبی بیانگر دقت و حساسیت نمایه ساز ها در انتشار مقالات با افیلیشن همان دانشگاه می باشند (سال ۲۰۱۶).
- در تجربه دیگر نمایه ساز Scopus اقدام به تعلیق عضویت یک مجله متعلق به یکی از دانشگاههای کشور با درج عبارت « انتشار بیش از حد مقالات لوکال یا محلی از همان دانشگاه» نموده است (سال ۲۰۱۷).
لذا با استناد به قوانین مبارزه با بداخلاقی نشر در COPE و توصیه های COPE به سردبیران توصیه می شود:
- حداکثر ۱۰ درصد از مقالات هر سال با افیلیشن مجله و مرکز مالک باشد.
- تکرار نویسندگان در هر شماره و انتشار مقالات با نویسندگان تکراری در هر شماره اکیدا ممنوع باشد.
- قانون طرز برخورد و داوری مقالات هیئت تحریریه به وضوح در Instruction for Authors بیان شده باشد.
توصیه های COPE در این خصوص در لینک زیر آورده شده است.
دیدگاه‌های ثبت شده