دلایل استفاده نکردن از ای‌میل‌های غیررسمی:
چرا باید از ای‌میل‌های آکادمیک استفاده کنیم؟
همه ما در طول روز بنا به دلایل مختلف مجبور می‌شویم با همکار دانشگاهی‌مان، سردبیر یا ویراستار یک مجله، دبیر کمیته علمی یک کنفرانس و یا رییس دپارتمان یک دانشگاه خارجی از طریق ای‌میل مکاتبه کنیم. برای فرستادن این ای‌میل‌ها، سرویس‌های ای‌میل رایگان و عمومی بسیار زیادی وجود دارد که می‌توان بسته به نیاز خود، از آن‌ها استفاده کرد. اما آیا برای مکاتبات آکادمیک گفته شده هم می‌توان از این سرویس‌های رایگان و عمومی استفاده کرد؟
فرض کنید ای‌میلی با آدرس jojo_ashegh_2005@yahoo.com دریافت کرده‌اید که در آن، شخص فرستنده، متن زیر را برای‌تان فرستاده است:
سلام
لطفاً در صورت امکان، عکس‌ها و نمودارهای بخش ۲.۲ مقاله ارسالی‌تان به مجله فلان در سال ۲۰۱۲ را برایم بفرستید. این عکس‌ها و نمودارها را برای جلوگیری از دوباره‌کاری در هنگام نوشتن یکی از مقالات خودم می‌خواهم.
ممنون
ای‌میل شما معرف شماست:
بدون شک، شما هم بی‌درنگ با دیدن چنین ای‌میل‌هایی که آدرس فرستنده آن‌ها مستعار است و در آن‌ها از شما درخواست فرستادن قسمتی از مقاله و یا کتاب‌تان می‌شود را حذف می‌کنید و یا حتی مثل من، آدرس ای‌میل را به لیست سیاه سرویس‌دهنده ای‌میل‌تان اضافه می‌کنید. دلیل این رفتار، کاملاً روشن است: فرستنده ای‌میل، مشخص نیست؛ بنابراین اگر پس از فرستادن ای‌میل از طرف شما، سوء‌استفاده‌ای در مورد آن بشود، به دلیل اینکه فرستنده ای‌میل هر کسی می‌تواند باشد، نمی‌توان او را شناسایی کرد و مورد بازخواست قرار داد؛ اما اگر فرستنده ای‌میل از ای‌میل آکادمیک استفاده کرده باشد، به سادگی می‌توان از طریق آدرس ای‌میل، هویت او را شناسایی کرد. منظور از ای‌میل آکادمیک، ای‌میل‌هایی هستند که تحت دامنه یک دانشگاه، مرکز تحقیقاتی، پژوهشگاه و… ایجاد می‌شوند.
ای‌میل‌های رایگان در اختیار همه است:
یکی از معایب سرویس‌دهنده‌های ای‌میل عمومی و رایگان، این است که هر کسی می‌تواند در این سرویس‌ها، یک حساب برای خودش باز کند و یا حتی بدتر، به نام شخص دیگری، حساب باز کند. در مثال بالا، حتی اگر فرستنده از نام و نام خانوادگی خودش هم استفاده کند، باز هم نمی‌توان مطمئن بود که هویت فرستنده، واقعی است؛ البته بدیهی است که برای فرستادن ای‌میل به دوستان و کسانی که قبلاً به آن‌ها ای‌میل فرستاده‌اید، می‌توانید از این نوع آدرس‌ها استفاده کنید؛ اما قطعاً برای مکاتبات آکادمیک، باید از ای‌میل‌های آکادمیک استفاده کنید تا گیرنده ای‌میل، به شما اعتماد کرده و با شما همکاری کند.
ای‌میل‌های رایگان به راحتی بلوکه می‌شوند:
دلیل دیگر برای اینکه از سرویس‌دهنده‌های ای‌میل عمومی و رایگان برای مکاتبات آکادمیک استفاده نکنیم، این است که بسیاری از دانشگاه‌های معتبر دنیا، ای‌میل‌های دریافتی از این سرویس‌دهنده‌ها را بلوکه می‌کنند و به هیچ‌وجه اجازه نمی‌دهند که این نوع ای‌میل‌ها به صندوق دریافتی استادان‌شان برسد. دلیل آن‌ها برای این رفتار، این است که بسیاری از این ای‌میل‌ها، حاوی اسپم بوده و بنابراین ممکن است از لحاظ امنیتی برای استادان خطرساز باشد و اطلاعات علمی ارزشمند آن‌ها را به سرقت ببرد. علاوه بر این، دلیل دیگری که دارند، این است که چون ای‌میل‌های آکادمیک، قطعاً از طرف فردی آکادمیک ارسال شده است، نسبت به ای‌میل‌های عمومی که ممکن است فرستنده آن، هر کسی باشد، ارزش بیشتری دارند و بنابراین چون وقت استادان‌شان بسیار باارزش است، ترجیح می‌دهند که فقط ای‌میل‌های آکادمیک به دست استادان‌شان برسد.
ضعف فنی ای‌میل‌های آکادمیک:
با وجود تمام مزیت‌هایی که در استفاده از ای‌میل آکادمیک وجود دارد، گاهی بعضی از همکاران و دانشجویان، بهانه می‌آورند که چون ای‌میل‌های رسمی و آکادمیک، پشتیبانی فنی ضعیفی دارند، نمی‌توانند از رسیدن ای‌میل به گیرنده ای‌میل مطمئن شوند. متاسفانه باید گفت که این یک واقعیت است و ای‌میل‌های آکادمیک، هیچ‌وقت نمی‌توانند از لحاظ فنی با غول‌هایی مثل جی‌میل یا یاهومیل رقابت کنند؛ اما این مشکل، مشکل بزرگی نیست و یک راه‌حل بسیار ساده دارد: کافی است در هنگام فرستادن ای‌میل از طریق ای‌میل آکادمیک‌تان، در قسمت Bcc ای‌میل، یک نسخه از ای‌میل را هم به یکی دیگر از آدرس‌های ای‌میل خودتان بفرستید. در این صورت می‌توانید مطمئن شوید که اگر ای‌میل، با موفقیت از آن آدرس خودتان دریافت شود، گیرنده اصلی هم آن را دریافت کرده است. ذکر این نکته لازم است که به دلیل استفاده از قسمت Bcc، گیرنده اصلی ای‌میل، متوجه ترفند شما نمی‌شود.
آیا راه جایگزین دیگری وجود دارد؟
سوالی که ممکن است در اینجا پیش بیاید، این است که در صورت نداشتن ای‌میل آکادمیک چکار باید کرد. در جواب باید گفت که خوشبختانه این روزها، با صرف هزینه‌ای بین ۵۰ تا ۱۰۰ هزار تومان، به سادگی می‌توان یک فضای میزبانی شخصی و یک دامنه خریداری کرد و تحت این دامنه، یک آدرس ای‌میل شخصی به صورت مثلاً name@family.com تعریف کرده و از آن، برای فرستادن ای‌میل‌های آکادمیک استفاده کرد. روشن است که این آدرس‌ها، با مشکل بلوکه شدن از طرف دانشگاه‌ها که در بالا به آن اشاره شد، مواجه نمی‌شوند.
نویسنده:
وحید دامن‌افشان
مدرس ریاضی دانشگاه
دیدگاه‌های ثبت شده