آیا تبلیغات برای مقاله نویسی در دانشگاههای کشور مجاز می باشد؟

این خدمات اگرچه به ظاهر از سوی یک مجموعه خصوصی ارایه می شوند، اما با کمی دقت می توان دریافت که مالکان این گونه شرکتها دارای یکی از سمت های علمی اجرایی در دانشگاه مرتبطه نیز می باشند. به درستی اشاعه فساد اخلاق در نشر ریشه در همین مجموعه ها دارد. جائیکه دانشجوی مستاصل و درمانده با درماندگی روبه پست ترین اقدام ممکن و پرداخت وجه به موسسه مذکور می نماید. جائیکه قبولی مقاله و یا پایان نامه دانشجوی مستاصل تنها در گرواستفاده از خدمات بی کیفیت آن مجموعه (به ظاهر خصوصی)  می باشد.

آیا وقت آن نرسیده است  که رؤسا و معاونین پژوهشی دانشگاه ها در بکار گیری نیروهای دو شغله و دارای “Conflict of Interest” تجدید نظر بکنند؟ نیروهایی که با حضور خود در اماکن دولتی زمینه های بی اخلاقی در نشر را فراهم می کنند.

تا کی باید از دانشجوی درمانده استفاده ابزاری نمود و همه مشکلات مقاله نویسی را تنها به گردن وی انداخت؟