مجله Jundishapur Journal of Natural Pharmaceutical Products با سابقه هفت سال انتشار و با همت مسوولین علمی و گروه سردبیران در پایگاه استنادی پابمد نمایه شد. این مجله تاکنون موفق  به انتشار بیش از ۲۶ شماره از سال ۲۰۰۶ شده است. از تعداد کل ۱۳۹ مقاله منتشره تاکنون بیش از چهل درصد مقالات از دانشمندان و محققان بین المللی بوده است. در حال حاضر ۱۷۹ نفر بعنوان اعضا هیات تحریریه این مجله و از بیش از ۱۸ کشور دنیا میباشند که بصورت کمک سردبیر و یا داور و یا عضو هیات تحریریه مشغول فعالیت میباشند. سردبیر و هیات اجرایی این مجله از دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز میباشند. این مجله بصورت open access و peer review  متعلق به دانشگاه مربوطه میباشد. زمان متوسط داوری در حال حاضر چهار ماه و درصد رد مقالات پذیرش شده ۴۳% میباشد.

مجله International Cardivascular Research Journals ارگان رسمی مرکز تحقیقات قلب و عروق دانشگاه علوم پزشکی شیراز پس از چهار سال انتشار در پابمد نمایه شد. این مجله تاکنون و از سال ۲۰۰۷ موفق  به انتشار بیش از ۲۴ شماره و ۲۳۵ مقاله شده است. از این تعداد مقاله منتشره تاکنون بیش از سی درصد مقالات از دانشمندان و محققان بین المللی بوده است. در حال حاضر ۵۳ نفر بعنوان اعضا هیات تحریریه این مجله از بیش از ۹ کشور دنیا مشغول به فعالیت میباشند. سردبیر و هیات اجرایی این مجله از دانشگاه علوم پزشکی شیراز و مرکز تحقیقات قلب و عروق میباشند.

داوری مقالات علمی در حقیقت قضاوت (judgment) دقیق یک تحقیق علمی است که موجب افزایش اعتبار (validity)، دقت (accuracy) و تقویت محتوای اثر (content) میشود. در سالهای اخیر به مدد ظهور فن آوریهای جدید و تقاضا برای انتشار سریع مقالات علمی اهمیت داوری همتا (peer review) نیز رشد چشمگیری یا فته است. از سوی دیگر و همسو با این افزایش تقاضا برای داروی مقالات، اهمیت صحت و دقت در داوری مقالات نیز افزایش یافته و نویسندگان نیز با حساسیت بیشتری قضاوت مقالات را پایش میکنند.

سردبیر (editor-in-chief) در مجلات دانشگاهی اصلی ترین و مهمترین عضو و پاسخگوی همه امور مجله از مراحل پذیرش (submission) تا آخرین مراحل انتشار (publish) میباشد. در رده بندی و سلسله مراتب مجله سردبیر بالاترین رکن میباشد. با استناد به قوانین فعلی هیچگاه نمیتوان از شرایط و وظایف استاندارد یک سردبیر در مجلات آگاه شد زیرا که متاسفانه در کشور ما تاکنون هیچ قانون مکتوبی در این باره به تصویب نرسیده است. امیدواریم نوشتار ذیل بتواند خطوط کلی را ترسیم نماید.